Birçok çocuk ve yetişkin fobileri olan çocukların korktuğu şeylerden korkar. Ancak normal bir korku ile fobi arasındaki fark, söz konusu endişe derecesi ve yüksek bir endişe düzeyinin devam ettiği sürenin uzunluğudur. Fobisi olan bir çocuk, fobilerinin nesnesiyle temasa geçtiğinde yüksek bir endişe ve korku düzeyine sahiptir. Bir çocuğun fobisi varsa, altı ay veya daha uzun bir süre boyunca bu korku düzeyini yaşar.
Çocuğunuzun korku ile mücadelesini izlemek, her ebeveyn için inanılmaz derecede zordur. Çocuğunuzun korkusunun tüm çocukların yaşadığı normal bir aşama mı yoksa daha ciddi bir şey mi olduğunu söylemek zor olabilir. Bir fobi sadece herhangi bir korkudan ibaret değildir. Çocukların okulda zor bir sınava girmek, sokaktaki hırlayan bir köpeği geçmek veya büyük bir gök gürültüsü duymak gibi şeylerden korkmaları normaldir.
Bir fobi genellikle spesifik bir şeyin aşırı bir korkusudur. Kişi bir hayvan veya böcek, bir obje, yer veya yer türü gibi şeylerden korkabilir. Fobiler çocuğun günlük yaşamını ve rutini bozacak kadar yoğun korku duyguları yaratır. Normal çocukluk korkularının çok ötesine giderler ve ebeveynlerden veya diğer bakıcılardan gelen güvencelerle bile yok olmazlar. Çocuklarda bazı yaygın fobiler hayvanlar, kan, karanlık, kapalı mekanlar, hastalanmak, ebeveyn kaybı, kardeş veya evcil hayvan sahibi olmak, yükseklik, böcekler ve örümcekler, iğneler, gök gürültüsü ve yıldırımlardır. Birçok çocuk fiziksel olarak ebeveynlerinden veya diğer aile üyelerinden fiziksel olarak ayrılma korkusu ile mücadele eder. Bu ayrılık anksiyetesi bozukluğu olarak bilinir.
Fobili çocuklar, endişe bozukluğu olmayan çocuklar ile aynı konularda endişelenebilirler. Aradaki fark, fobik bir çocuğun, korkusunu yenebilecek herhangi bir durum olmamasıdır. Her zaman korkusu o kadar uçtur ki, gevşeme, konsantre olma ve etkinliklerin tadını çıkarma yeteneğine müdahale edemez. Bir fobi, savaş ya da kaç yanıtını harekete geçiren ve durumun gerçeğiyle orantılı olmayan yakın tehlike duyguları yaratan bir tür anksiyete bozukluğudur. Çocuklar, aşağıdakiler dahil birçok nedenden dolayı anksiyete bozuklukları geliştirebilir.
Çocuklarda Fobilerin Sebepleri ve Çözümleri
Biyolojik faktörler: beyin, bir kişinin hissetme şeklini kontrol etmek için mesajlar ileri geri gönderen nörotransmiterler adı verilen özel kimyasallara sahiptir. Serotonin ve dopamin, darbe dışında kaygı duygularına neden olabilecek iki önemli nörotransmiterdir. Aile faktörleri: kaygı ve korku kalıtsal olabilir. Bir çocuğun ebeveyninin kahverengi saçını, yeşil gözlerini ve yakın görüşünü miras alabilmesi gibi, bir çocuğun da ebeveyninin aşırı kaygıya eğilimini miras alabilir. Ayrıca, aile üyelerinden ve bir çocuğun etrafında belirgin şekilde vurgulanmış veya endişeli olan diğerlerinden kaygı duyulabilir. Örneğin, ebeveyni örümceklerden büyük bir korku duyduğunu gösteren bir çocuk da örümceklerden korkmayı öğrenebilir.
Ebeveynlerin, çocuğun korkuları gerçeğe uygun görünmediğinde ve hayatına müdahale etmeye başladığında fark edebileceği endişe güçlüğü işaretleri vardır. Çocuğunuzun yatağa gitme, arabaya binme veya okula gitme yeteneğine müdahale ediyorlar mı? Kaygı, çocuğunuzun sosyal ortamlarda çalışabilme yeteneğini sürekli olarak azaltıyor mu? Okul çalışmaları ve okulun sosyal yönleri çocuğun aşırı rahatsız olmasına, özellikle anksiyeteye neden olabilir.
Çocuğunuz bazı korku ve endişe belirtileri göstermeye devam edebilir ve zaman zaman tedavide güçlük çekebilir. Ancak fobisi olan çocukların çoğu, konuşma terapisi veya psikoterapi ve emdr terapileri gibi farklı terapi yöntemlerinin kombinasyonu ile tedavi edildiğinde önemli iyileşme görmektedir. Tedavi ekibi ile yakın çalışarak, çocuğunuzun tatmin edici bir aile, okul ve toplum hayatının tadını çıkarması için devam etmesine yardımcı olabilirsiniz.