Bir çalışmaya göre, 6 ile12 yaş arasındaki çocukların % 43’ü birçok korku ve endişeye sahiptir. Özellikle karanlıkta tek başına bırakılan bir çocuğun karanlık korkusu, bu yaş grubundaki en yaygın korkulardan biridir. Hayvanların korkusu da bu korkular arasındadır. Bazı çocuklar yangınlardan, yüksek yerlerden veya fırtınalardan korkar. Televizyonda ve gazetelerde çıkan haberlerden haberdar olan diğerleri hırsızlar, adam kaçıranlar veya nükleer savaş konusunda korku duyarlar. Ailede yakın zamanda ciddi bir hastalık veya ölüm olmuşsa, etraflarındakilerin sağlığı konusunda endişeli olabilirler. Bazen korkular o kadar aşırı, ısrarcı ve odaklanmış olabilirler ki bu fobilere dönüşebilir.
Fobiler önemli ölçüde etkileyen ve bir çocuğun olağan günlük işlerinizi olumsuz, kalıcı ve zayıf düşürücü olabilir. Örneğin, 6 yaşındaki bir çocuğun köpeklerle ilgili fobisi o kadar panikletici olabilir ki, orada bir köpek olabileceği için dışarıya çıkmayı reddedebilir. 10 yaşında bir çocuk, haberlerde gördüğü bir seri katile fobi geliştirerek çok uzun süreler boyunca anne ve babası ile yatmak isteyebilir.
Bu yaş grubundaki bazı çocuklar günlük yaşamlarında tanıştıkları insanlarla ilgili fobiler geliştirir. Bu şiddetli utangaçlık, onları okulda arkadaş edinmekten ve çoğu yabancılarla tanışmaktan alıkoyabilir. Bilinçli olarak doğum günü partileri gibi sosyal durumlardan kaçınabilirler ve çoğu zaman yakın aileleri dışındaki kişilerle rahatça konuşmakta zorlanırlar. Ayrılma kaygısı bu yaş grubunda da yaygındır. Bazen bu korku, aile yeni bir mahalleye taşındığında ya da çocuklar kendilerini rahatsız hissedecekleri bir çocuk bakımı ortamına yerleştirildiğinde şiddetlenebilir. Bu gençler yaz kampına gitmekten ve hatta okula gitmekten korkabilirler. Fobileri baş ağrısı veya mide ağrıları gibi fiziksel semptomlara neden olabilir ve sonunda çocukların kendi dünyalarına çekilerek klinik olarak depresyona girmesine neden olabilir.
Fobi Tedavisi Nasıl Yapılır?
Yaklaşık 6 ya da 7 yaşında, çocuklar ölüm hakkında bir anlayış geliştirdikçe, başka bir korku ortaya çıkabilir. Ölümün nihayetinde herkesi etkileyeceği ve kalıcı ve geri döndürülemez olduğunun kabul edilmesiyle, aile üyelerinin muhtemel ölümüne dair endişeleri hatta kendi ölümlerine yoğunlaşabilirler. Bazı durumlarda, ölümle ilgili bu meşgulleşme engelleyici olabilir. Neyse ki, çoğu fobiler oldukça tedavi edilebilirdir. Genel olarak, aylarca veya yıllarca tedaviyi gerektiren ciddi bir akıl hastalığı belirtisi değildir. Bununla birlikte, çocuğunuzun endişeleri devam ederse ve günlük yaşamdan zevk almasına müdahale ederse, fobilerin tedavisinde uzmanlaşmış bir pedagog veya psikoloğun profesyonel yardımından yararlanılabilir.
Fobiler için tedavi planının bir parçası olarak, pek çok terapist çocuğunuzu küçük, tehdit edici olmayan dozlarda kaygı kaynağına maruz bırakmayı önerir. Bir terapistin rehberliğinde köpeklerden korkan bir çocuk bu korkudan bahsederek ve fotoğraflara veya köpeklerin video kasetlerine bakarak başlayabilir. Sonra, bir pencerenin güvenliğinden arkasından canlı bir köpek gözlemleyebilir.
Daha sonra, yanında bir ebeveyn veya bir terapistle birlikte, aynı odada birkaç dakika boyunca arkadaş canlısı, yumuşak bir köpek yavrusu ile zaman geçirebilir. Bu kademeli sürece duyarsızlaşma denir, bu da çocuğunuzun her karşılaştığında korkusunun kaynağına biraz daha az duyarlı olacağı anlamına gelir. Sonuçta, çocuk artık fobisinin temeli olan durumdan kaçınmak zorunda kalmayacaktır. Bu işlem sağduyulu ve gerçekleştirilmesi kolay gibi görünse de, sadece bir profesyonel gözetiminde yapılmalıdır.