Ergenlerin yaklaşık % 12’si intihar düşüncelerini dile getirirken, yaklaşık% 4’ü nasıl intihar edecekleri konusunda planlar geliştirecek kadar ileri gitmekte ve yaklaşık% 4,1’i öldürücü olmayan intihar girişimlerinde bulunmaktadır. Erkeklerden daha fazla kadınlar bu davranışların her birini göstermiştir. Ancak erkeklerde kadınlardan daha fazla tamamlanmış intihar davranışında bulunmuştur. Bu tür davranışlar ne zaman gelişir? İntihar düşünceleri, planları ve ölümcül olmayan girişimler 10 yaşından önce nadir olarak görülür. İntihar düşüncesi prevalansı 10 ila 12 yaşları arasında yavaşça artmaktadır. Daha sonra 12 yaşından sonra daha hızlı bir şekilde intihar planları ve ölümcül olmayan intihar girişimleri artmaktadır.

Aktif intihar düşüncesi, bir gencin intihar düşüncelerini kalıcı olarak yaşadığı ve umutsuz hissetmeye devam ettiği zamandır. Düşünce etkin olduğunda, bir genç intihar girişiminde bulunmak için adımlar atmaya başlar. İntihar konusundaki pasif intihar düşüncesi, intihar konusunda belirsiz fikirlerin yaşanmasını içerir. İntihar, acıyı sonlandırmanın olası bir yolu olarak görülür, ancak genellikle hiçbir işlem yapılmaz. Gençlerde intihar düşüncesi genellikle tedavi edilmeyen depresyon veya uyuşturucu kullanımından kaynaklanır ve daima ciddiye alınması gerekir.

Özellikle sosyal temastan çekilme ve izolasyon, kendi kendini tahrip edici olma veya risk alma davranışlarında bulunma, silah almak veya çok fazla ilaç almak gibi intihar etmek için araçlar aramak veya bunları satın almak, sık sık ölüm ya da ölüm hakkında konuşmak, keşke ölmüş olsaydım veya hiç doğmamış olmayı dilerdim gibi şeyler söylemek, umutsuzluğun veya hiçbir çıkış yolu bulunmadığında kapana kısılma hissinin ifade edilmesi, uyku, yemek yeme veya diğer kalıpları değiştirme, insanlara veda etmek için bir noktaya değinmek, alkol veya uyuşturucu kullanmaya başlamak veya daha sık kullanmak, kişiliğinin belirgin özelliklerini değiştirme, son derece tedirgin, üzgün, depresyonda veya endişeli olmak gibi belirtiler göstermektedir.

Ergenlerde İntiharı Engelleme

İntihar davranışı olan ergenlerin yaklaşık %90’ı daha önce psikiyatrik bir hastalık geçirmiş veya geçirmektedir. Bu,% 90’dan fazlasının teşhis edilebilir psikiyatrik bir bozukluğa sahip olduğu intiharı tamamlamış yetişkinler de dahil olmak üzere yetişkinlerdeki bulgularla tutarlıdır. Ergen intihar davranışları ile ilişkili en yaygın psikiyatrik bozukluk depresif bozukluklardır. İntihar düşüncesi olan ergenlerin yaklaşık % 57’si, intihar için plan geliştirenlerin yaklaşık% 70’i ve ölümcül olmayan bir intihar girişimi yapanların yaklaşık % 76’sı depresif bir hastalık geçirmiştir. Bununla birlikte, birçok farklı psikiyatrik bozukluk, bu örnekteki ergenler arasında intihar davranışı risklerinin artmasıyla ilişkilendirilmiştir. Bu bozukluklar fobik bozuklukları, davranış bozukluklarını, madde kullanım bozukluklarını, yeme bozukluklarını ve diğerlerini içermektedir.

Ergenlerin önemli bir azınlığı intihar düşünceleri geliştirmektedir. Bu tür düşünceler ortaya çıktığında, ergen plan yapma veya intihara teşebbüs etme yönünde ilerleyebilir. Böyle bir ilerleme gerçekleştiğinde, genellikle intihar düşüncelerinin başlamasından sonraki bir yıl içinde gerçekleşir. Bu ergenlerin çoğu intihar davranışlarının gelişmesinden önce zihinsel sağlık hizmetleri almaktadır, ancak bu hizmetlerin kalitesi büyük ölçüde değişebilir. İlişkili psikiyatrik bozuklukların çoğunun tedavisi zor olabileceğinden, intihar düşünceleri olanlar için artan klinik dikkat gösterilmelidir. Bu popülasyondaki intihar girişimlerini ve intiharı azaltacaksak, bu davranışların ve bu gençlerin mücadelesinde yardımcı olabilecek tedavilerin nedenleri hakkında daha fazla araştırmaya ihtiyaç vardır.