Yemek yeme bozuklukları çeşitli duygusal, fiziksel ve davranışsal değişikliklerle işaretlenir. Bazı davranışlar genç diyetinden ve vücut memnuniyetsizliğinden biraz daha fazla gibi görünse de, birlikte göründüklerinde ciddi, hayatı tehdit edici bir yeme bozukluğunu gösterebilirler. Yeme bozuklukları için ortalama başlangıç yaşı, 12 ila 13 yaşları arasındadır ve yeme bozukluğu uzmanları, çocukların tanısında beş ya da altı yaşlarında bir artış olduğunu bildirmiştir. Ebeveynlerin, akrabaların ve okul personelinin risk faktörlerinin ve yeme bozukluklarının semptomlarının farkında olmaları önemlidir. Böylece etkilenen gencin en iyi sonuçları elde etmek ve bu sorunları erken çözmek için adımlar atabilirler.

Ergenlerde Yeme Bozukluğu Tedavisi

Yiyecekle ilgili davranışlardaki değişiklikler, fiziksel değişiklikler, sosyal medya kullanım türleri ve yiyecek ya da beden imajıyla ilgili konuşmalar da dahil olmak üzere yeme bozukluklarının uyarı işaretlerine dikkat edin. Anlamıyorsanız, çocuğunuzun nasıl hissettiğini ve onları en iyi nasıl destekleyebileceğinizi sorun. Hemen çözüm önermek yerine duygularını anlamaya çalışın. Yemek yeme bozuklukları ve iyileşme hakkında gerçekler ve mitlerle ilgili daha fazla bilgi edinin.

Çocuklarını iyileşme konusunda desteklemiş olan diğer ebeveynler hakkında okumalar yapmak veya onlarla konuşmak da yararlıdır. Genellikle tedavi programlarının bir parçasıdır. Onlara onları desteklemek ve orada olmalarını istediklerini hatırlatın. Sadece gıda ile ilgili davranışlara odaklanmak yerine, olumlu kişilik özelliklerine ve duygusal sağlığa odaklanın. İyileşmeyi yiyecek, kilo ve egzersizle kendi ilişkinizde modelleyin. Tüm ailenin sağlıklı davranış ve alternatifleri teşvik ettiği bir ortam yaratmaya çalışın.

Çocuğunuz kişisel bir şeyle mücadele ederken ya da tartışırken yargılayıcı davranış ve söylemlerden uzak durun. Şaka yapmayın ya da düşüncelerini, duygularını ya da davranışlarını küçümsemeyin. Şaşkın, utanmış veya hayal kırıklığına uğramış hissedebilirler ve destek için size güveniyorlar. Mücadeleyi sevdiğiniz birini izlemek acı verici olsa da, öfke ve hayal kırıklığını ifade etmekten kaçının. Çocuğunuzu bir grup insanla yüzleştirmek, suçlamalar yapmak veya tartışmalara girmek muhtemelen iletişimi ve desteği daha zor hale getirecek. Kendilerini daha yalıtılmış hissetmelerine neden olabilir. Sorunu fazla basitleştirmeyin veya görünüm, ağırlık veya egzersiz gibi şeyler hakkında tavsiye vermeye odaklanmayın. Çocuğunuzun size özel cevaplar aradığı zamanlar olabilirken, o anda ne istediklerine ve ihtiyaç duyduklarına odaklandığınızdan emin olun.

Öğün atlamak, yiyecek alımını dikkatlice hesaplamak, istifçilik yapmak veya başkaları tarafından hazırlanan veya tam içeriği bilmeden yemek yemeyi reddetmek de dahil olmak üzere katı diyet kurallarını veya kaotik yiyecek alımlarını gözlemleyebilirsiniz. Öğrenci ayrıca özellikle yemek zamanları olmak üzere banyoya sık sık gidebilir. Üzgün, depresif, endişeli, utanmış veya değersizlik duygularını ifade edebilirler. El yıkama, istifleme, tekrarlayan hareketler, konuşma veya sürekli güvenceye ihtiyaç duyma gibi bir çeşit zorlayıcı davranış gösterebilirler.